Aankomst in het ziekenhuis
Ik heb veel bange en bezorgende momenten gekend voor ik de beslissing kon nemen om mij te laten behandelen voor mijn nieuwe knieprothese.
Toch heb ik eindelijk de moed gevonden en nu heb ik de knoop doorgehakt.
Het is tijd om eindelijk te kiezen voor een knieoperatie.
Er word een halve knieprothese geplaatst zoals
afgesproken met de specialist.
Vandaag vroeg opgestaan en mijn gedachten gaan naar de operatie, maar toch blijf ik opmerkelijk kalm en zonder zenuwen.
Mijn koffer staat al klaar en aangezien ik niets mag eten en nuchter moet blijven, kan ik nu niets anders doen dan op mijn chauffeur wachten die me naar het ziekenhuis brengt.
Daar gaan we dan, we vertrekken naar het ziekenhuis samen met mijn vriendin die zo vriendelijk is om mij veilig te brengen.
Met mijn zenuwen nog steeds onder controle
arriveren we bij het ziekenhuis.
Daar aangekomen, meld ik mij bij het onthaal
en schrijf ik me in voor de opname.
Zo vroeg en al die mensen die er al aanwezig waren, daar schrok ik van, ik dacht dat ik alleen ging zijn op dit uur, maar natuurlijk ben ik niet de enige die moet geopereerd worden vandaag.
Er worden papieren ingevuld en dan word me een kamer toegewezen.
Mijn kamer in het ziekenhuis
Ik had een tweepersoonskamer geboekt, en al bij al heb ik toch eens geluk dat ik een éénpersoonskamer krijg, wat ik toch veel leuker vind.
Een éénpersoonskamer is aangenamer om dit gehele verblijf toch een beetje aangenaam te beleven.
Ik verblijf in een totaal nieuwe kliniek, een kliniek met alle comfort ingegrepen.
De kamer vind ik echt luxueus voor een ziekenhuiskamer, met alle comfort en digitale snufjes voorzien.
Het is een heel mooie kamer en ook nog eens een mooi uitzicht, het uitzicht is zicht op een vijver.
Het is wel geen uitzicht op de zee, maar een vijver heeft je ook een gevoel van rust.
Maar mijn verblijf is zeker geen vakantie, maar het leuke comfort maakt het toch wel aangenamer.
Een lieve verpleegster heet me welkom en leg mij uit wat er gaat gebeuren.
De operatie van mijn kunstknie
Opnieuw terug papieren in vullen en dan worden de parameters gecontroleerd zoals bloeddruk en hartslag.
Nu ben ik klaar voor de operatie, er is geen weg meer terug.
Hetgeen ik nu nog kan doen is wachten tot ze me komen halen om naar de operatiezaal te brengen.
Aangekomen in de voorbereiding kamer van het operatiekwartier, ben ik daar ook niet de enige patiënt.
De minuten verlopen heel traag , en die minuten van wachten beginnen we wel nerveus te maken.
Niet echt nerveus voor de operatie maar ik heb een hekel aan wachten want ik ben daar niet sterk in.
Daar moet ik wachten op de anesthesist om een injectie
te krijgen in mijn knie.
Na lang, lang wachten komen ze me eindelijk halen
voor de voorbereiding van mijn nieuwe knieprothese.
De voorbereiding bestaat uit, bloeddruk meten, hartslag controleren, en de eerste plaatselijke verdoving waarbij ze een spuit geven in de knie, als preventieve pijnbestrijding.
En nu begint het grote moment, op naar de operatiezaal.
Daar aangekomen begint de spanning toch een beetje te groeien.
Je arriveert daar in een kille koude zaal met al die apparaturen,
en al de medewerkers die heen en weer lopen.
Ik had niet veel tijd om me zorgen te maken, want voor ik het wist krijg ik een masker op de mond en ben ik al in dromenland.
De recovery
Ongeveer een uur later, word ik wakker gemaakt.
Ik was nog redelijk versuft en verward toen ik besefte
dat de operatie voorbij was.
De verpleegster kwam me vertellen dat de operatie van mijn knieprothese voorbij was en dat alles goed verlopen is.
Toch blij dat de operatie voorbij was, werd ik er mij van bewust dat ik rilde over heel mijn lijf.
Dan realiseerde ik me dat ik rilde van de kou.
De verpleger heeft me dan een deken gebracht, en pas na een half uur stopte ik met beven, of was het beven of bekomen van de schrik,
dat weet ik niet.
In de operatiezaal was het koud en ik was echt onderkoeld.
Terug op mijn kamer
Na 2 uur brachten ze me eindelijk terug op mijn kamer.
Ik was toch wel blij dat ik terug op de kamer was en
dat alles goed verlopen is.
Ik had erge grote honger , want het was al 20 uur dat ik nog iets gegeten had, en nu begon mijn maag toch te reageren.
De zorgondersteuner of logistieke medewerker kwam vragen
wat ik wilde eten.
Een zorgondersteuner of logistieke medewerker is iemand die instaat voor de netheid van de afdeling en de kamers en gaat bij de patiënten langs om te vragen wat ze willen eten, ook staat de logistieke medewerker in voor alle vragen die te maken hebben met eten en voeding of dieet.
Tuurlijk wilde ik wat eten, wat een vraag was dat?
Ik was heel blij dat ze dat kwam vragen, want ik was uitgehongerd.
Drie sneetjes brood met hesp en een fruityoghurt
hebben me ferm gesmaakt.
Als je grote honger hebt , smaakt dat toch des te meer.
Af en toe kwamen de verpleegster vragen hoe het was met mij, en ook om mijn bloeddruk te meten en hartslag, en gelukkig was alles ok.
Ik voelde me redelijk goed en had geen pijn in mijn knie, dus besloot ik maar om eens te chatten met mijn vrienden,
en die waren ook heel blij om nieuws van me te horen.
Nu nog wat tv kijken en dan toch wat proberen te slapen.
De nacht begon moeizaam en er werd niet veel om mij bekommerd.
Mijn ziekenhuis nachtmerrie
De nachtverpleger van dienst was niet enthousiast en niet vriendelijk, er werd niet veel naar me omgekeken en als ik wat vroeg,
was het één vraag teveel.
Om 12 uur werd mijn baxter verwisseld, en ik had natuurlijk weeral pech.
Na ongeveer een uur later werd ik wakker van de pijn in mijn hand.
De naald van de sonde was verschoven en het vocht
kwam in mijn hand terecht.
Met resultaat , mijn hand leek op een ballon en had erge pijn in mijn hand.
Ik moest weer naar die akelige verpleger bellen, waar ik echt geen goesting in had, maar ik had geen andere keus.
Na het zien van mijn hand, was hij nu wel geschrokken, en nu was hij blijkbaar alert genoeg om actie te ondernemen.
Direct het infuus eruit en een nieuwe, dacht ik…
Maar dan vertelde hij dat hij het infuus niet ging steken, ik zal daarvoor een expert moeten vragen , vertelde hij mij.
Stel je voor, een verpleger die geen naald kan prikken,
dat kun je u toch niet te geloven é.
Pas uren later kwam een vriendelijke verpleegster een nieuw infuus steken in mijn andere hand, en het probleem was opgelost, uitgezonderd mijn opgezwollen hand en de pijn die ik had.
En als dat nog niet genoeg was, begon de pijn in mijn knie erg toe te nemen, maar nu durfde ik die akelige verpleger niet meer te bellen, want als ik iets vraag , is hij toch niet vriendelijk en ik probeerde de pijn te verdragen.
Ik was heel blij dat het ondertussen ochtend was, hoera…een nieuwe shift van de verpleging die begon.
Terug eindelijk wat vrolijke gezichten.
Bloeding na operatie van mijn knie
De verpleegster komt binnen om mijn wonde te verversen, en mijn wonde had erg gebloed, de kompressen waren helemaal doorweekt
met bloed en wondvocht.
Daarom moest de verpleegster alles mooi ontsmetten en werd alles mooi ingepakt met verband, en ik hoop dat het nu in orde is.
Met dank aan de verpleegster die mijn wonde mooi verzorgt heeft, en met de hulp van haar kan ik mezelf een beetje wassen en
een verse pyjama aantrekken.
Ik voelde mij plots stukken beter, want dat operatiekleed aanhebben is niet aangenaam om te dragen.
Bezoek van een Kinesitherapeute
Een vriendelijke dame stapt mijn kamer binnen en stelt zich voor
als de kinesitherapeute.
Ze had een toestel mee om mijn knie te plooien.
Het zag er een vreselijk en zwaar toestel uit, en ik dacht “ weeral pijn”.
Dit toestel dient om automatisch mijn knie te buigen en te strekken.
Ongeveer 10 minuten doet dit toestel zijn werk, en ik kan mijn been buigen tot 93°, dat heel goed is na een dag na de operatie, vertelt de kine.
Terug een bloeding van mijn knie
Maar mijn blijdschap was van korte duur, want na de oefeningen met de kine begon mijn knie terug te bloeden en moesten ze de dokter bellen,
omdat dit toch niet normaal was.
Na het advies van de dokter, kwam de assistent van de dokter erbij, om een paar hechtingen erbij te zetten met een nietmachine.
Ik dacht; ga die assistent mij hier nu met een nietmachine behandelen zonder verdoving?
En inderdaad, na de ontsmetting van de wonde , worden er drie extra nieten bijgezet, waarna de bloeding stopte.
Het plaatsen van de nieten deed pijn, maar ik had het eigenlijk nog erger verwacht, maar deugd deed het toch ook niet.
Mijn kniepijn
Nu kan ik rustig van mijn ontbijt genieten, die me wel gesmaakt heeft.
De pijn in mijn knie begint nu wel erg te worden.
Als ik mijn knie een beetje stil hou zal de pijn wel over gaan dacht ik.
Maar de pijn word langzaam erger, ik zal toch een pijnstiller moeten vragen om de meeste pijn weg te werken.
Na het nemen van een pijnstiller hoopte ik dat de pijn zal weggaan.
Na het middagmaal lig ik mij op mijn bed en probeer wat te slapen, want veel slaap heb ik de laatste twee dagen niet gehad, en ik voel me echt vermoeid.
Ik ben toch in slaap gevallen, tot de tweede ploeg van de kine kwam, om mij te leren uit het bed te stappen en het leren stappen met krukken en andere bepaalde bewegingen aan te leren.
Maar na het stappen zie ik dat mijn knie terug ferm gebloed heeft.
Een toffe verpleegster heeft weer eens mijn wonde verzorgd, en ook heeft ze eens hard op de wonde gedrukt om het meeste wondvocht eruit te duwen, en dat was inderdaad een grote hoeveelheid.
Daarna een vers verband erop, en nu maar hopen dat de wonde deze keer droog blijft.
Afsluit van de eerste dag na de operatie
Ik begin nu een beetje te bekomen na al die verwikkelingen
tussen pijn en bloedingen.
Alles lijkt nu zijn normale gang te gaan.
Na het avondeten keek ik nog wat tv en chatte ik nog wat met mijn vrienden.
Hopelijk kan ik deze nacht toch een beetje slapen en zonder pijn.
Tijdens het tv kijken viel ik in slaap.
Tweede dag na knieoperatie
Na twee vermoeide dagen en nachten, heb ik eindelijk eens goed geslapen.
Uitgezonderd de keren dat de onvriendelijke verpleger ( die nu terug vriendelijk was) mij een icepack kwam bezorgen.
Maar het deed toch deugd om eens uitgerust wakker te komen.
Ik had er al zin in om mij wat op te frissen, maar ik was nog maar juist opgestaan en de dokter kwam al binnen.
Joepie!!! Ik mag naar huis
De dokter kwam me vertellen dat alles er goed uitzag, en als ik wilde
mocht ik naar huis gaan.
Ik was natuurlijk blij om dat te horen, want te horen krijgen dat je naar huis mag is nog altijd beter of in het ziekenhuis te liggen.
Thuis zal ik eindelijk eens tot rust komen.
Het ontbijt word juist gebracht, en ik geniet van mijn
laatste ontbijt in het ziekenhuis.
De logistieke medewerker kwam me halen voor een
bezoek aan de radiologie .
Er werd een foto genomen van mijn knie na de operatie, om te kijken of alles goed is.
Na een kwartiertje ben ik terug op mijn kamer.
De verpleegster kom nog een laatste controle doen en de parameters opnemen en doet de verzorging van mijn wonde.
De wonde is deze keer toch droog gebleven, eindelijk.
Als laatste nog wat oefeningen en advies gekregen van de kinetherapeute.
Na het nuttigen van mijn middagmaal, kan ik alleen nog maar wachten op mijn lieve chauffeur, die me terug veilig thuis brengt.
